เครื่องกําเนิดไฟฟ้าเทอร์โมอิเล็กทริกใช้ความร้อนจากแหล่งความร้อนเหลือทิ้งในชุมชน

โครงการ เครื่องกําเนิดไฟฟ้าเทอร์โมอิเล็กทริกใช้ความร้อนจากแหล่งความร้อนเหลือทิ้งในชุมชน มีวัตถุประสงค์ในการดําเนินโครงการ ได้แก่ 1) เพื่อออกแบบและสร้างเครื่องกําเนิดไฟฟ้าเทอร์โมอิเล็กทริกใช้แหล่งความร้อนเหลือทิ้งในชุมชน 2) เพื่อทดลองและหาประสิทธิภาพการผันความร้อนเป็นไฟฟ้าของเครื่องกําเนิดไฟฟ้าเทอร์โมอิเล็กทริก และ 3) เพื่อทดสอบการใช้งานจริงกับชุมชนกลุ่มเป้าหมาย ในการประดิษฐ์เครื่องกําเนิดไฟฟ้าเทอร์โมอิเล็กทริกโดยใช้เทอร์โมอิเล็กทริกมอดูลเป็นอุปกรณ์ในการผันความร้อนเป็นไฟฟ้า พัฒนาระบบทําความเย็นด้วย น้ําโดยใช้ไฟฟ้าในตัวเอง เนื่องจากการทํางานของเทอร์โมอิเล็กทริกมอดูลต้องอาศัยความต่างของอุณหภูมิระหว่าง 2ด้านของมอดูล ดังนั้น เมื่อนําด้านร้อนของเทอร์โมอิเล็กทริกมอดูลรับความร้อนจากแหล่งความร้อนเหลือทิ้งในชุมชนอีกด้านจึงจําเป็นต้องมีอุปกรณ์ในการระบายความร้อน ซึ่งโดยทั่วไปเครื่องกําเนิดไฟฟ้าเทอร์โมอิเล็กทริกจะใช้ครีบ ระบายความร้อนและพัดลมในการระบาย ด้วยสภาพอากาศของประเทศไทยที่มีอุณหภูมิเฉลี่ยตลอดปีที่สูงเนื่องจากที่ตั้งใกล้เส้นศูนย์สูตร การระบายความร้อนด้วยครีบระบายความร้อนและพัดลมจึงยังไม่เพียงพอ ดังนั้นการที่จะประดิษฐ์เครื่องกําเนิดไฟฟ้าจากความร้อน และสามารถนําไปใช้งานได้จริงในชุมชนหรือพื้นที่ที่ไฟฟ้าเข้าไม่ถึง จึงต้อง มีระบบการระบายความร้อนที่ดี ซึ่งคณะผู้วิจัยได้พัฒนาระบบระบายความร้อนด้วยน้ําผ่านแท้งน้ําวน ใช้หม้อน้ําและพัดลมในการลดอุณหภูมิของน้ําก่อนที่จะวนไปที่ด้านเย็นของเทอร์โมอิเล็กทริกมอดูลอีกครั้ง ผลการทดสอบประสิทธิภาพการผลิตไฟฟ้าของเครื่องกําเนิดไฟฟ้า พบว่า ความต่างศักย์ไฟฟ้าวงจรเปิดมีค่าเพิ่มขึ้นตามอุณหภูมิ มีค่าสูงสุด 35 V ที่อุณหภูมิด้านร้อน 90 oC เมื่อทําการทดสอบ กับค่าความต้านทานของโหลดตั้งแต่ 1 Ω – 500 Ω ทําให้ได้กําลังไฟฟ้าสูงสุดมีค่า 3.12 W ต่อชุด ที่ค่าความต้านของโหลด 80 Ω อุณหภูมิด้านร้อน 90 oC และด้านเย็น40 oC ซึ่งเพียงพอต่อการประจุไฟฟ้าลงแบตเตอรี่และนําไปประยุกต์ใช้งานกับแหล่งความร้อนในชุมชน