วัฒนธรรมเซิ้งผีโขน : องค์ความรู้ทางภูมิปัญญาและศักยภาพเพื่อการจัดการ ท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม กรณีศึกษา ชุมชนไฮหย่อง ตำบลไฮหย่อง อำเภอพังโคน จังหวัดสกลนคร

การวิจัยเรื่อง “วัฒนธรรมเซิ้งผีโขน : องค์ความรู๎ทางภูมิปัญญาและศักยภาพเพื่อการจัดการทํองเที่ยวเชิงวัฒนธรรม กรณีศึกษา ชุมชนไฮหยํอง ตาบลไฮหยํอง อาเภอพังโคน จังหวัดสกลนคร”ใช๎ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพในการดาเนินกิจกรรมการวิจัย มีวัตถุประสงค์1.) เพื่อศึกษาและรวบรวมองค์ความรู๎ทางภูมิปัญญาเกี่ยวกับวัฒนธรรมเซิ้งผีโขน ตาบลไฮหยํอง อาเภอพังโคน จังหวัดสกลนครนาไปสูํการพัฒนาศักยภาพในการจัดการทํองเที่ยวได๎2.)เพื่อจัดทาข๎อเสนอการทํองเที่ยวเที่ยวเชิงวัฒนธรรมตํอหนํวยงานที่เกี่ยวข๎องในการสํงเสริมแนวทางการทํองเที่ยวอยำงตํอเนื่องกลุํมตัวอยำงประชากรที่ใช๎ในการเก็บรวบรวมข๎อมูลประกอบด๎วยปราชญ์ชาวบ๎าน วัฒนธรรมตาบลผู๎ใหญํบ๎านกานัน และชาวบ๎านในชุมชนท๎องถิ่น เครื่องมือที่ใช๎ในการเก็บรวบรวมข๎อมูล ประกอบด๎วย แบบสอบถาม แบบบันทึกข๎อมูล แบบสัมภาษณ์ การสนทนากลุํมและการจัดการประชุม วิเคราะห์ ข๎อมูลด๎วยการวิเคราะห์เนื้อหา และนาเสนอข๎อมูลด๎วยการพรรณนาเชิงวิเคราะห์ผลการศึกษาพบวำการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมประเพณีเซิ้งผีโขนบุญพระเวสบ๎านไฮหยํองมีความสนุกสนานรื่นรมย์บนพื้นฐานของความเชื่อความศรัทธาตํอการทาความดีผำนบทผญาอีสาน ตลอดจนความรํวมมือและความสามัคคีของชาวบ๎านในแตํละหมูํบ๎านในการดาเนินกิจกรรมตามประเพณีและวัฒนธรรมท๎องถิ่นนี้ตํอไป